به گزارش روزپلاس، یاسر جبرائیلی، اخیراً گفته است که اگر “اراده سیاسی” وجود داشته باشد، می‌توان یک‌شبه نرخ دلار را به ۲۰ هزار تومان رساند. صمصامی نماینده محلس نیز این اظهار نظر را تایید کرده است.
از منظر اقتصادی، این ادعا تا چه حد واقع‌بینانه است؟
برای کاهش نرخ دلار به ۲۰ هزار تومان، باید نیازهای ارزی کشور در حوزه واردات کالاها، خدمات، و بدهی‌های خارجی تأمین شود. نیازی نیست اقتصاد دان باشی تا بدانی بدون تأمین این نیازها، کاهش پایدار نرخ ارز غیرممکن خواهد بود.
یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر نرخ ارز، تورم و رشد نقدینگی است. طبق گزارش بانک مرکزی، حجم نقدینگی کشور به بالاترین حد خود رسیده است. اگر نرخ ارز به‌صورت دستوری کاهش یابد، اما رشد نقدینگی و تورم مهار نشود، بازار با شوک‌های شدید مواجه خواهد شد چه برسد به کاهش قیمت دلار تا ۲۰هزار تومان!
کاهش نرخ دلار به ۲۰ هزار تومان نیازمند تزریق گسترده ارز به بازار است. اما با محدودیت ذخایر ارزی بانک مرکزی و نیاز کشور به مدیریت این منابع، چنین اقدامی خطرناک و غیرمنطقی به نظر می‌رسد. حتی اگر بدون آینده نگری ارز به بازار تا حدی تزریق شود که نرخ حتی تا ۴۰هزار تومان کاهش پیدا کند آیا در بلند مدت و در نبود تعادل، نرخ بازار آزاد دوباره و چند برابر افزایش نخواهد یافت؟
چنین ادعاهایی مبنی بر کاهش یک‌شبه نرخ دلار، هرچند دلنشین است اما انتظارات تورمی را متأثر می‌کند و اگر چنین وعده‌ای عملی نشود، اعتماد عمومی به سیاست‌گذاران اقتصادی و تصمیمات آن‌ها کاهش می‌یابد.
این اظهارات جبرائیلی به سرعت در فضای مجازی دست‌مایه شوخی و طنز قرار گرفت. برخی کاربران این وعده را با ادعاهای “پکیج فروش‌های اینستاگرامی” مقایسه کردند که وعده موفقیت‌های یک‌شبه می‌دهند. یکی از کاربران نوشت: «اگر اراده باشه، یه‌شبه همه میلیاردر می‌شیم!»
کاهش نرخ دلار مطلوب و ضروری است، اما این فرایند نیازمند اصلاحات ساختاری، کنترل تورم، مدیریت نقدینگی، و افزایش درآمدهای ارزی است. وعده کاهش یک‌شبه دلار به ۲۰ هزار تومان، بیش از آنکه یک برنامه عملیاتی باشد، به شعار و آرزو شباهت دارد. تجربه نشان داده است که کاهش دستوری نرخ ارز بدون پشتوانه اقتصادی، پیامدهای جدی برای بازار و معیشت مردم به همراه خواهد داشت.
source