روز جهانی دوقطبی

هر ساله در ۳۰ مارس، جامعه جهانی روز جهانی دوقطبی را گرامی می دارد تا توجه بیشتری به اختلال دوقطبی (Bipolar Disorder) و چالش‌های افراد زندگی با آن جلب کند. این روز، که با همکاری سازمان‌هایی مانند بنیاد بین‌المللی دوقطبی و شبکه آسیایی اختلال دوقطبی برگزار می‌شود، فرصتی است برای آگاهی‌بخشی، کاهش وصمات و ایجاد حمایت اجتماعی. انتخاب این تاریخ به دلیل تولد وینسان ون گوگ ، هنرمند مشهوری که به احتمال زیاد از این اختلال رنج می‌برد، نمادین است و بر پیوند هنر، خلاقیت و سلامت روان تأکید دارد.

به گزارش میگنا اختلال دوقطبی (Bipolar Disorder) یک بیماری روانی است که با نوسانات شدید خلقی مشخص می‌شود. این اختلال شامل دوره‌های شیدایی (مانیا) یا هیپومانیا (حالت خفیف‌تر مانیا) و دوره‌های افسردگی است. در دوره‌های شیدایی، افراد انرژی و هیجان بالایی دارند و ممکن است رفتارهای پرخطر یا تصمیم‌گیری‌های ناگهانی انجام دهند. در مقابل، دوره‌های افسردگی با احساس غم عمیق، بی‌انگیزگی و از دست دادن علاقه به فعالیت‌ها همراه است. اختلال دوقطبی به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود: نوع I که شامل دوره‌های مانیا کامل است و نوع II که با دوره‌های هیپومانیا همراه با افسردگی مشخص می‌شود. درمان این اختلال معمولاً شامل داروهای روان‌پزشکی و سایکوتراپی است که می‌تواند علائم را کنترل کند و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
زندگی با اختلال دوقطبی همراه با نوسانات شدید خلقی، از اوج شیدایی تا افسردگی عمیق، است که می‌تواند بر روابط، تحصیل، کار و سلامت جسمی تأثیر بگذارد. متاسفانه وصمات اجتماعی و برداشتهای نادرست باعث می‌شود بسیاری از افراد از جستجوی کمک خودداری کنند یا مورد تبعیض قرار بگیرند. این روز جهانی فرصتی است تا با آموزش عمومی و ایجاد فضایی بدون قضاوت، به این افراد در جهت پذیرش و درمان کمک کنیم.
 علائم ممکن است شامل هیجان بیش از حد، کاهش نیاز به خواب، افکار پرسرعت، یا برعکس، احساس ناامیدی و بی‌انگیزگی باشد. مهم است بدانیم این اختلال یک بیماری روانی قابل مدیریت است و هیچ‌گاه نباید آن را با «شخصیت دوگانه» یا «تغییرات خلقی معمول» اشتباه گرفت.

تشخیص دقیق و به‌موقع اختلال دوقطبی می‌تواند تفاوت بزرگی در کیفیت زندگی فرد ایجاد کند. درمان معمولاً ترکیبی از داروها (مانند لیتیوم یا ضدافسردگی‌ها)، روان‌درمانی و حمایت اجتماعی است. خانواده‌ها و دوستان نیز با فراگیری روش‌های ارتباط مؤثر و درک بهتر بیماری، می‌توانند نقش کلیدی در بهبودی بیمار ایفا کنند. مبارزه با تابوها و دسترسی به خدمات بهداشت روان، از جمله الزامات اصلی در این مسیر است.

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی با مدیریت مناسب، زندگی پربار و خلاقانه‌ای دارند. هنرمندان، نویسندگان و حتی سیاستمدارانی که با این چالش زندگی کرده‌اند، نشان داده‌اند که تشخیص دوقطبی پایان راه نیست. جوامع می‌توانند با فراهم کردن منابع، افزایش همدلی و حمایت از تحقیقات، به تاب آوری و ایجاد آینده‌ای بهتر برای این افراد کمک کنند. روز جهانی دوقطبی یادآور این است که هیچ‌کس تنها نیست و امید همیشه وجود دارد.