غلامرضا بنی اسدی: از نفس افتادیم انگار! فراموش کردیم انگار! از یاد مان رفت معجزه این خاک شهید پرور و حاصلخیز! دیگر “ای ایران” نمی خوانیم. نمی خوانیم بماند که در تلویزیون هم به آن طعنه می زنند! آن که به عنوان کارشناس دعوت شده می گوید در جبهه زیارت عاشورا می خواندند شب عملیات نه ای ایران. فکر نمی کند که زیارت عاشورا خواندن در شب عملیات هم برای دفاع از ایران بود. برای دفاع از خاکِ به خون شکوفا شده این مرز پر گهر. دیگر ای ایران نمی خوانند و شاهد بازگشت به همان سرخطی هستیم که بودیم. باز همان که خطبه می خواند، جمعه جلو می ایستد. باز همان صحبت هایی بر زبان شان می رود که پیشتر به تکرار مکررات رسیده بود. انگار وحدت ملی و ایران خوانی و میهن دوستی فقط برای همان روزهای جنگ خوب است! دوباره همان افرادی که رکورد شکست پیشبینی هاشان هر جلسه جا به جا می شود به عنوان کارشناس به رسانه می آیند. باز آنان که به جان و آبرو، پای وطن ایستادند و ته مانده توان شان را به بازو دادند تا توی صورت دشمن بزنند، باید باسیلی صورت خود را سرخ نگه دارند. باز کسانی که در جنگ تحمیلی 12 روزه حساب و کتاب می کردند که حرف بزنند یانه، دوباره صدای شان بلند است به همان سبکی که بود. دوباره حنجره می درند و کلمه خنجر می کنند. انگار آن 12 روز یک فصل جدا از تقویم بود. اما چنین نیست. باور کنید. همین دیروز بود که یکی از رزمندگان دفاع مقدس 8 ساله را دیدم. کلی حرف داشت و همه حرف هایش هم درد دل بود. دردی که از زخم نشسته بر جان ایران و انقلاب برمی خواست. می گفت چرا ای ایران نمی خوانند؟ می گفت ما در همان عاشورای 8 ساله به ویژه در سال ها و ماه های آخرش، به اعجاز نام” ایران ” در کنار” اسلام”، جبهه ها را پر کردیم. میان این دو الف، هیچ فاصله ای نیست. درست می گفت آن رزمنده و کهنه سرباز که خطاست بین این دو الفت فاصله بگذاریم حتی به اندازه یک خط فاصله! این را باید صریح به کسانی که می خواهند به نام انقلابیگری و دین، پرچم ایران را پایین بیاورند. همان ها که “ای ایران” نمی خوانند، گفت و بلند هم فریاد زد که خطا می روید و خطا می کنید. اسلام در جهان امروز هیچ جغرافیایی باورمندتر از ایران ندارد. ایران هم جز اسلام روح و پیشرانی نمی شناسد. اگر به اسلام باور دارید ای ایران بخوانید. اگر دیگران هم به ایران و سرفرازی این خاک ارجمند باوردارند زیارت عاشورا بخوانند. جدایی نیندازید که این تیغ دشمن را تیز می کند. صدای تان را برای همدیگر کلفت نکنید که این فقط گردن دشمن را کلفت تر می کند. این را بشنوند کسانی که تریبون های رسمی را با بلندگوی جناحی اشتباه می گیرند و کلمات شان زهر تیغ را دارد. در خانه اگر کس است، یک حرف بس است. افهمت؟
source