گزارش|
استقلال در سال مالی گذشته بیش از ۱۲۰۰ میلیارد تومان هزینه ثبت کرده، اما گزارش مالی منتشرشده تنها حدود ۶۰۰ میلیارد تومان درآمد قطعی را نشان می‌دهد.
باشگاه استقلال طی ماه‌های اخیر نه به واسطه موفقیت‌های ورزشی بلکه بیشتر به دلیل تصمیمات مدیریتی پرحاشیه و مسائل مالی مبهم در صدر اخبار قرار گرفته است. این گزارش تحقیقی تلاش دارد بر اساس داده‌های مالی منتشرشده، اسناد رسمی و اظهارات مدیران، تصویری روشن‌تر از شرایط ناپایدار استقلال ارائه دهد.
۱-تصمیمات مدیریتی و نقش نماینده هلدینگ خلیج فارس
پس از واگذاری سهام استقلال به شرکت‌های زیرمجموعه هلدینگ خلیج فارس، این مجموعه به عنوان نهاد بالادستی تصمیم‌گیر معرفی شد. با این حال، به اذعان برخی اعضای هیات مدیره، نماینده تام‌الاختیار این هلدینگ عملاً بدون پشتوانه کارشناسی در حوزه فوتبال اقدام به تصمیم‌گیری کرده است.
طبق صورتجلسه هیات مدیره مورخ تیرماه ۱۴۰۳، حداقل سه تصمیم کلان (از جمله انتخاب مشاور خارجی، راه‌اندازی تیم‌های غیر فوتبالی و تغییرات در کمیته نقل‌وانتقالات) بدون اجماع و حتی بدون رأی‌گیری کامل به تصویب رسیده است.
۲-عدم شفافیت مالی و ساختار هزینه‌ها
استقلال در سال مالی گذشته بیش از ۱۲۰۰ میلیارد تومان هزینه ثبت کرده، اما گزارش مالی منتشرشده تنها حدود ۶۰۰ میلیارد تومان درآمد قطعی (تبلیغات محیطی، فروش بلیت، اسپانسرینگ و حق پخش اینترنتی) را نشان می‌دهد. این یعنی حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیارد تومان از منابع هزینه‌شده یا از محل قرض، کمک‌های خارج از بودجه یا منابع نامشخص تأمین شده است.
قرارداد‌های بازیکنان تازه‌وارد نیز به‌طور بی‌سابقه‌ای نیمی از رقم کل به صورت پیش‌پرداخت پرداخت شده که بر اساس مستندات مالی لیگ برتر، هیچ نمونه مشابهی در تاریخ فوتبال ایران ندارد.
۳- تیم‌های غیر فوتبالی؛ پروژه‌ای بدون پشتوانه مالی
در بهار ۱۴۰۳ تصمیم به راه‌اندازی تیم‌های غیر فوتبالی گرفته شد. هزینه اولیه این پروژه حدود ۴۰ میلیارد تومان برآورد شده، اما در گزارش مالی باشگاه هیچ ردیف درآمدی برای تأمین آن پیش‌بینی نشده است. این مسئله شائبه تصمیم‌گیری صرفاً تبلیغاتی و غیرضروری را تقویت می‌کند.
۴- اختلافات هیات مدیره و خروج علی نظری جویباری
منابع داخلی باشگاه تأیید کرده‌اند که علی نظری جویباری به دلیل عدم هماهنگی در تصمیم‌گیری‌ها و بی‌توجهی به نظرات کارشناسی‌اش، در تیرماه از ادامه فعالیت انصراف داد.
صورتجلسه رسمی هیات مدیره در آن تاریخ، حاوی دو امضای خالی (جویباری و یک عضو دیگر) است که عملاً نشان‌دهنده اختلافات جدی در مدیریت باشگاه است.
۵- ابهامات در پرونده استراماچونی (استخدام کاریله)
بر اساس نامه‌های فیفا که نسخه‌ای از آن به دست خبرنگاران ورزشی رسیده، هنوز حدود ۱.۲ میلیون یورو از طلب استراماچونی پرداخت نشده است. وکیل او در مردادماه رسماً تهدید کرده در صورت عدم تسویه، پرونده دوباره به کمیته انضباطی فیفا ارجاع خواهد شد.
با این وجود، مدیریت استقلال هیچ اطلاعیه شفاف و رسمی در این خصوص منتشر نکرده است.
۶-سیدورف؛ مشاور یا چهره نمایشی؟
کلارنس سیدورف با قراردادی به ارزش ۳۵۰ هزار یورو در سال به عنوان مشاور مدیرعامل معرفی شد. اما حضور او در ایران در مجموع کمتر از ۲۰ روز بوده است.
سفر‌های کوتاه و بیشتر تشریفاتی او، به جای ارائه برنامه راهبردی برای استقلال، بیشتر کارکرد رسانه‌ای داشته است.
حتی اولین مصاحبه رسمی او نه با رسانه باشگاه بلکه در قالب یک گفت‌وگوی تشریفاتی با یک رسانه اینترنتی انجام شد.
۷-درآمدزایی و هزینه‌های پرابهام
در گزارش مالی باشگاه استقلال برای سال جاری:
۲۰۰ میلیارد تومان به عنوان درآمد از “اسپانسرینگ نامشخص” درج شده که هیچ نام یا قرارداد رسمی برای آن اعلام نشده است.
هزینه قرارداد عیسی آل‌کثیر حدود ۷۰ میلیارد تومان اعلام شده، در حالی که سرمربی وقت تیم (ریکاردو ساپینتو) صراحتاً مخالفت خود را با این خرید عنوان کرده است.
این موضوع بار دیگر نبود وحدت رویه در نقل و انتقالات باشگاه را تأیید می‌کند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد استقلال در حال حاضر با مشکلات زیر دست‌وپنجه نرم می‌کند:
تصمیم‌گیری‌های بدون پشتوانه کارشناسی در سطح مدیریت.
بحران شفافیت مالی و وجود منابع هزینه‌ای نامشخص.
اختلافات شدید در هیات مدیره و استعفا‌های پی‌درپی.
قرارداد‌های سنگین و بی‌ثبات که بار مالی بلندمدت ایجاد می‌کند.
سرمایه‌ای که امروز در استقلال حیف و میل می‌شود، نه سرمایه یک شرکت یا مدیر خاص، بلکه سرمایه ملی و متعلق به میلیون‌ها هوادار است. از این رو، مدیرعامل هلدینگ خلیج فارس باید بداند ادامه این روند بدون شفافیت و پاسخگویی، استقلال را در مسیر ورشکستگی و بحران جدی قرار خواهد داد.
انتهای پیام/
source