گزارش|
فدراسیون ووشو در حالی طی روزهای گذشته با انتشار بیانیه‌ای از برخورد با مسببان اتفاقات ناگوار در ماکائو خبر داد که به نظر می‌رسد عمق فاجعه فراتر از این حرف‌هاست.
خبرگزاری میزان – این روزها به هر صفحه و رسانه ورزشی سر بزنید ردپایی از یک اتفاق ناگوار می‌بینید؛ اتفاقی تلخ که نه تنها اعضای این رشته را بی آبرو کرده بلکه به اعتبار ورزش ایران لطمه وارد کرده است؛ صحبت از ووشو است، رشته‌ای که در بازی‌های آسیایی آبروداری کرد و همواره در مسابقات جهانی خوش درخشیده، اما این روزها درگیر حاشیه‌ای خودساخته شده است.
در حالی که انتظار می‌رفت ورزشکاران اعزامی به مسابقات آسیایی ووشو در ماکائو با تمام توان و افتخار آفرینی برای کشورمان تلاش کنند، شاهد صحنه‌های زشتی از هنجارشکنی و بی‌اخلاقی برخی ووشوکاران بودیم که جای تأسف بسیار دارد. این اتفاقات نه تنها چهره ورزش ایران را خدشه‌دار کرده، بلکه به اعتبار ووشو به عنوان یکی از رشته‌های پرطرفدار نیز لطمه جدی وارد کرده است.
پوشیدن پیراهن تیم ملی افتخاری بزرگ است که نصیب هر ورزشکاری نمی‌شود، اما متأسفانه برخی از ووشوکاران با رفتار‌های ناشایست خود در جریان مسابقات قهرمانی آسیا در ماکائو به این افتخار بزرگ پشت پا زده و به سخره گرفته‌اند. این افراد نه تنها به خود، بلکه به تمام ورزشکاران و مردم ایران توهین کرده‌اند.
در این ماجرای شرم‌آور، مسئولان فدراسیون ووشو نیز بی‌تقصیر نیستند و حتی نقش به سزایی هم دارند. چگونه ممکن است که این افراد از چنین اتفاقاتی بی‌خبر یا نسبت به آن بی‌تفاوت باشند؟ آیا وظیفه آنها نظارت بر رفتار ورزشکاران نیست؟ آیا نباید تدابیری اتخاذ می‌شد تا از وقوع چنین حوادث تلخی جلوگیری شود؟ دادن یک بیانیه آن هم پس از گذشت حدود یک ماه اصلاً نمی‌تواند توجیهی برای لاپوشانی این بی‌اخلاقی‌ها باشد.
برای مقابله با این پدیده شوم، باید برخوردی قاطع و بدون اغماض صورت گیرد. شاید محرومیت مادام‌العمر از تمامی فعالیت‌های ورزشی، تنها مجازاتی است که می‌تواند به عنوان یک عامل بازدارنده عمل کند. این افراد باید بدانند که هرگونه تخلفی عواقب سنگینی در پی خواهد داشت.
اتفاقات رخ داده در این سفر آنقدر شنیع و به دور از اخلاق است که خبرگزاری میزان با وجود در اختیار داشتن اسناد آن از انتشار آن شرم دارد، اما مگر این فدراسیون ورزشی روی مسائل اخلاقی ورزشکارانش کار نمی‌کند یا ورزشکاری در این سطح از شرح وظایف خودش آگاهی ندارد که اینقدر بی‌مهابا خط بطلانی روی تمام ارزش‌های اخلاقی می‌کشد.
این اتفاق تلخ زنگ خطری برای مسئولان ورزش کشور است. آنها باید با جدیت به پاکسازی ورزش از وجود عناصر ناسالم و فرصت‌طلب بپردازند؛ افرادی که به جای افتخارآفرینی برای کشور، به دنبال کسب شهرت‌های زودگذر و نامشروع هستند، هیچ جایگاهی در ورزش ایران ندارند.
اگر به دنبال احیای ورزش پاک و سالم هستیم، باید با جدیت با هرگونه تخلف و بی‌اخلاقی مبارزه کنیم. ورزشکاران باید بدانند که آنها الگو‌های جامعه هستند و رفتار‌های آنها تأثیر مستقیمی بر نسل جوان دارد.
اینکه در رد شدن از این خطوط قرمز چه کسانی نقش اول بودند، موضوع مهمی است. صرفاً بردن اسم ورزشکاران و متهم کردن آنها شاید دردی را دوا نکند بلکه نیاز است هر فردی با هر جایگاهی که در مجموعه ووشو حضور دارد، در صورت کوتاهی در این حرکت زشت تاوان کارش را پس بدهد.
امید می‌رود همه چیز تا نقطه آخر پیگیری شود، چون اینجا دیگر جای مماشات و گذشت نیست.
انتهای پیام/
source