شعارسال: عباس کی منش (مشکان) استاد بازنشسته زبان وادبیات فارسی دانشگاه تهران و از شاعران معاصر در روز چهارشنبه ۲۰ فروردین ۱۴۰۴ در بندر انزلی درگذشت. بنا بر وصیت ایشان پیکر او در روز جمعه ۲۲ فروردین ۱۴۰۴ از بندر انزلی به تهران تشییع و به سالن تشریح دانشکده پزشکی دانشگاه تحویل شد.
عباس کی منش متولد ۱۳۱۴ در دیلمان گیلان است. او پس از پایان تحصیلات مقدماتی راهی تهران شد و تحصیلات خود را تا دریافت فوق لیسانس ادامه داد. او در سال ١٣۴٨ در مدرسه عالی بازرگانی (بعد‌ها دانشگاه علامه طباطبایی) دوره کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را به پایان برد و در سال ١٣۵٨ به اخذ مدرک کارشناسی‌ارشد در همین رشته از دانشگاه تهران نائل آمد. کی‌منش در سال ١٣۶۶ از پایان‌نامه دکتری خود در دانشگاه تهران دفاع کرد و چندی بعد به گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران پیوست. تاریخ ادبیات فارسی، سبک‌شناسی نظم و نثر و متون عرفانی ازجمله درس‌هایی بود که او سال‌ها تدریس کرد.
وی از دوران کودکی استعدادش در شعر را به نمایش گذاشت و با راهنمایی‌های مادرش توانست جدی‌تر آن را دنبال کند و به مطالعه آثار شاعران بزرگ بپردازد. او سال‌ها در دانشگاه‌های تبریز، دانشگاه گیلان، دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشگاه خواجه نصیر طوسی، دانشگاه امام جعفر صادق، دانشگاه تهران و… به تدریس زبان و ادبیات فارسی مشغول بود. در سال ۱۳۸۲ به مدت دو سال مأمور به تدریس در دانشگاه دولتی لاهور پاکستان شد. پس از آن مدتی در دانشگاه هانکوک سئول کره جنوبی به تدریس پرداخت.
از کی‌منش کتاب‌های بزرگان ایران در ادوار نخستین اسلام، زن در آینه اسلام، سبک شناسی نثر، تأثیر قرآن و حدیث در آثارخاقانی، پرتو عرفان: در ۲ جلد (شرح و تعبیر اصطلاحات عرفانی کلیات شمس)، موسیقی دیوان فرخی، «تصویر خیال» و همچنین چندین مقاله درباره شاعران سبک خراسانی و عراقی برجای مانده و بنا به اعتقاد برخی از همکاران این استاد فرهیخته، یکی از دلایل محدود بودن تعداد آثار مکتوب استادان نسل‌های اول، دوم و سوم از جمله کی‌منش اهمیت دادن آن‌ها به تدریس و نیز پژوهش عمیق در یک یا چند حوزه خاص بوده است.
فرهاد طاهری پزوهشگر تاریخ فرهنگ در یادداشتی با عنوان «رجعت خاموش استاد به دانشگاه تهران» نوشت: غروب دلگیر جمعه ٢٢ فروردین ١۴٠۴ پیکر نحیف دکتر عباس کی منش استاد بازنشسته گروه زبان وادبیات فارسی دانشگاه تهران مستور در آخرین جامه هستی وزندگی به دانشگاه تهران بازگشت تا بنا وصیت او در تالار تشریح دانشکده پزشکی قرار گیرد. بدرقه پیکرش در نهایت آرامی و خلوتی و بی هر جلوه‌ای بود. تنی چند از اعضای نزدیک خانواده او به اتفاق من و دکتر علی محمد سجادی و دکتر علی محمد مؤذنی و جناب استاد جعفرشجاع کیهانی لحظاتی غمگین در سرسرای سرشار از سکوت و غم دانشکده پزشکی کنار پیکر استاد ایستادیم. چند لحظه‌ای صورت تکیده خاموش و بی نهایت نزار او به ما نشان داده شد. با چشمانی به اشک و خون نشسته و با صدای گریه سوزناک دو سه تنی از بانوان آخرین دیدار به پایان آمد و پیکر استاد بر دست‌ها به سوی سردخانه زیرزمین روان شد. دفتر حیات استاد کی منش بدین سان برای همیشه بسته شد.
توضیحات تکمیلی برای بهره برداری بیشتر از خبر:
در حوزه ادبیات و شعر کشور، ما دو مرحوم دکتر عباس کی منش داریم. یکی مرحوم دکتر عباس کی منش (مشکان) که از وی ذکر یاد شد و دوم مرحوم دکتر عباس کی منش (معروف به مشفق کاشانی ۱۳۰۴-۱۳۹۳) که به مدت ۲۰ سال، در شورای شعر دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همکاری نمودو تا پایان عمر، ریاست شورای شعر دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را به عهده داشت.
در جریان انعکاس خبر درگذشت دکتر عباس کی منش (مشکان)، برخی از رسانه‌ها زندگینامه و آثار او را با زندگینامه و آثار دکتر عباس کی منش (مشفق کاشانی)، یکسان فرض نموده و بشکل ناخواسته اقدام به انعکاس مطالب التقاطی نموده بودند.
پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، برگرفته از منابع گوناگون
source