به گزارش صفحه «هنر روز» روزپلاس، پگاه آهنگرانی در مستندی به سیاه‌نمایی از حضور نوجوانان در دفاع مقدس پرداخته است.
آهنگرانی این مستند را به نحوی روایت کرده که گویا ایران جنگی به راه انداخته بود و جوانان و کودکان را برای اهداف خود به اجبار به جبهه می‌فرستاد و این واقعیت که جنگی به وطن تحمیل شده بود و اگر دفاع صورت نمیگرفت جان و مال و ناموس ایرانیان و خاک وطن در خطر بود را فراموش کرده.
قطعاً حضور نه‌تنها کودکان که هر انسانی در جنگ پدیده‌ای آزاردهنده تلقی می‌شود اما محدود کردن یک روایت، بی‌توجه به فرامتن و پرداخت به دلایل ماهوی جنگ آن هم در مستندی که ادعای مستند تحقیقی را به‌دوش می‌کشد صرفاً تقطیعی جهت‌دار از تاریخ تلقی می‌شود.
آهنگرانی تلاش می‌کند با استفاده از آرشیوی که در اختیارش قرار گرفته است، صرفا مستندی ضد دفاع مقدس بسازد.
مستند آهنگرانی بی‌توجه به نمای لانگ‌شات جنگ یک کلوزآپ مغرضانه از سه رزمنده آن دوران می‌گیرد و با همین سه نفر به نتیجه می‌رسد.
جالب‌تر اینکه یکی از این رزمندگان که با مشکلات ناشی از سلاح‌های شیمیایی دست و پنجه نرم می‌کند در آلمان تحت درمان است، چرا هیچ اشاره‌ای به ارسال سلاح از آلمان به عراق نمی‌شود، حداقل در حد یک جمله به موضوعات کلان جنگ نمی‌پردازد، شاید خانم کارگردان از کرخه تا راین را هم ندیده باشد!
پگاه آهنگرانی که به فکر کودکان است آیا در‌حد یک جمله از کودکان و نوزادان فلسطینی که با موشک های آمریکایی و اروپایی توسط اسرائیل کشته می‌شوند دفاع کرده است؟
source